Rabatje schatje

Bonjour!
Om maar even te beginnen met wat kijkers vragen:
Het is redelijk weer hier! Gister en eergister vooral wit aan de lucht, maar wel warm en vandaag was het s ochtends bewolkt en benauwd en smiddags bak en braad tijd! Alles zo rond de 30 graadjes!
Het franse niveau gaat ook al omhoog! We hebben de vouz le vous nog geprobeerd maar werden vooral raar aangekeken!!

Het was trouwens een heet nachtje, wat overigens weer niets te maken had met de vouz le vous, nee het was vooral benauwd in het hipste hotel van de stad!
De ochtend hebben we gebruikt om de halve stad door te lopen op weg naar het mausoleum van de eerste koning van marokko.

Een weg die we zo van het kaartje hadden afgenomen.
We keken elkaar dan ook steeds raarde aan toen we merkte dat we de wat arme wijkjes van rabat inliepen.
Dat was niet alleen te merken aande mensen en huizen maar met name aan de lucht van open riolering waar hassan net zijn dagelijkse behoefte had gedaan.
Het mausoleum was zeker de moeite waard, lekker kitsch!

Even uitgewaait aan de haven en rond 2e lopen we terug langs de poorten van de medina.
Hier en daar heerlijke steegjes waar de meest lugubere dingen zullen gebeuren, maar wij vinden ze schattig!
Rabat is overigens een redelijk moderne stad die net zo goed in het zuiden van frankrijk had kunnen liggen.
De burka's lopen tussen de minirokjes en kim wordt soms aangekeken waarom ze niet op 20cm hoge hakken loopt.
Het zal gaan veranderen de komende weken is ons gemeld...

We zijn toch ook maar even door de medina gelopen, hoewel even... Een goede 2 uur tussen de kruiden, kleren en meest nuttelozen spullen doet een mens goed!

Vanavond werd onze leefomgeving even onderste boven gegooit door het restaurant waar we aten.
Op het logo stond: since 1967, 2 jaar te vroeg hoor ik u denken.
Sinds 1967 lijkt er ook niets meer aan gedaan, ook niet aan de obers overigens! het restaurant wordt verlicht door kaarsen, alles is met donkere kleuren en er staan veel te veel tafels voor zo'n kleine oppervlakte, kortom het had zo in de jaren 70 in parijs kunnen staan, ware het niet dat er italiaans wordt geserveerd!!!
Er zitten mensen uit alle windstreken, van engelse, amerikanen tot een echte fransman met baard die elk moment van zijn harde lach en de fles wijn die hij in zn mik heeft een hartaanval kan krijgen.
Als we naar buiten lopen, lopen we weer even 40 jaar vooruit en zijn we niet meer in parijs maar in Rabat!!
Salaam!