Het rode, verlaten dorp

Wat is het toch lekker om tot 2 uur niets te hoeven doen.
Uitslapen, een boek lezen in bad en de eerste week Iran overdenken zijn dan dingen om te doen.

Om 2 uur vertrekken we naar Abyaneh.
Daar komen we na een korte stop bij een herder met zijn kudde geiten, om 4 uur aan.
Abyaneh blijkt een echt bergdorp te zijn. We zitten dan ook weer op 2300 meter.

We worden in het dorp gedropt, het dorp dat bekend staat als de rode “stad”.
Dit vanwege de kleur van de huizen.

We maken samen met Vincent een 2 uur durende wandeling door het dorp waar alleen nog maar oudere mensen lijkt te wonen.
Deze spreken geen woord engels en het is dan ook lastig te communiceren met ze. Gebarentaal is dan best grappig om even uit te proberen, we komen er wel aardig ver mee.

De heenreis door het dorp lopen we over een normaal pad heen, we besluiten vervolgens naar beneden te gaan om ook nog wat van de rest van het dorp te zien.
We wandelen over modderpaadje terug naar ons begin punt.
Daarvandaan wandelen we de berg op richting ons hotel.

Buiten het hotel blijken heerlijk loungebanken te staan waar we op neer ploffen om daar de komende 2 uur niet meer vanaf te komen.
Terwijl de koppen thee blijven komen zitten we heerlijk in de zon.

Rond 8e gaan we even naar binnen om wat te gaan eten, dit gaat nogal moeilijk omdat de lijn tussen het personeel en de keuken niet optimaal is, best grappig om te zien.
Kim maakt voor het eerst kennis met de enorme uien hier. Ze blijken goed voor de darmen te zijn.
Vanaf vandaag eten we dan ook bij elke maaltijd een enorme ui. Het blijkt nog te werken ook.

Na het eten ploffen we weer neer op de loungebanken en onder het genot van een Geljan (waterpijp) en een kop thee zitten we daar tot half 12 te babbelen.