Laast, lange, lange, lange dag

We worden vroeg wakker, mede omdat Kim zich absoluut niet lekker voelt.
Ze is zelfs zo ziek dat ze in bed blijft liggen.
Onze portier is inmiddels weg, we zullen hem nooit meer zien.
Tom en Vincent gaan de stad in om Hoessein gedag te zeggen.

We hebben wat voor bij de thee gekocht voor hem en dat waardeert hij zeer.
Na wat kopjes thee gaan we terug naar het hotel, waar de kamers verdeeld worden onder de dames en heren.
Wij behouden echter onze kamer omdat Kim nog steeds ziek in bed ligt.
Rond 4e vertrekken we uit Esfahan, het gaat gelukkig iets beter met Kim.

We hebben voor de rit naar Teheran een nieuwe chauffeur en dat is te merken. We rijden als een idioot richting de hoofdstad.

We rijden door de woestijn heen en komen, als de nacht valt, langs Qom.
Het is mooi om nog een keer de heilige stad te zien bij avond.

Rond 10 uur zijn we op het Ayatollah Khomeini Airport.
We nemen afscheid van Nariman. Het is nu wel duidelijk dat hij meer dan klaar is met een aantal mensen.
Hij vertrekt dan ook direct richting zijn vliegtuig, die om twee uur vertrekt.

Voor ons begint het grote wachten. Wij vertrekken pas rond 5 uur.
Met even een potje kaarten en vooral veel vervelen komen we uiteindelijk de nacht door.
In de loop van de ochtend komen we aan in Amsterdam en zit onze reis erop.
Wanneer mogen we terug?