A Long Journey
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Kim en Tom
19 Oktober 2008 | Palestina, East Jerusalem
Zo daar zitten we dan, heerlijk in het warme tel aviv.
Toch wel lekker om rond half 11 nog aan het strand een dinertje te nuttigen.
De reis duurde nogal lang.
Op schiphol hadden we ook echt wel 3 uur nodig. We werden in een rij gezet en vervolgens vervoerd naar een afgezete area bewaakt door jonge mannen met geweertjes.
We werden vervolgens geinterviewd. Wie waren, waar gingen we heen, waarom gingen we er heen, hoelang gingen we, met wie, hadden we vrienden, hebben we brieven bij ons, hoe heet je opa en wie heeft er betaald?
Bij kim werden de stempels van ons reisje naar Syrie ontdekt.
Zij werd extra ondervraagd.
Of ze tijdens de quiz de juiste antwoorden gaf werd gecontroleerd bij de rest van de fam.
We mochten dan eindelijk door.
Naar de gate, waar we gelukkig op tijd waren.
Daar werden we opnieuw gecheckt.
Zelfs Mirjam werd gefoullieerd.
Zo dachten we eindelijk zonder zorgen richting Israel te kunnen.
De vlucht was heerlijk rustig. De lucht van iemand die ernstig aan de diarree was zit nog in mirjam haar neus.
Aangekomen in Tel Aviv begon pas het echte verhaal.
Hans kon gewoon doorlopen, Mirjam werd ondervraagd en bij Tom kwamen ze de Syrische stempels niet tegen, voorlopig dan.
Je voelt hem al aankomen. Kim werd aangehouden. Ze had een Syrische stempel in haar paspoort.
Ze moest mee met een vrouw om extra gecontroleerd te worden.
Die extra controle duurde ongeveer een uur.
Ondertussen had ze Tom er ook nog even bij gelapt zodat hij ook nog een extra interview mocht afgeven.
De vragen waren zeer gevarieerd. Ze vroegen naar ons werk, hoelang we elkaar al kende, waar we wonen, wat ons telefoon nummer is, etc. etc.
Uiteindelijk werden we gered door de gids.
De vrouw die ons interviewde werd ook wel lichtelijk geirriteerd omdat ze lange namen als 's-Gravenzande, westland energie services en Hofstede praktijkschool moest gaan opschrijven in het hebreeuws... het zag er trouwens best grappig uit :)
Het duurde dus even maar we zijn er. We gaan zo de planning maken voor aankomende week en jullie kunnen alles beleven! Wat wil je nog meer!
Slaap lekker en jullie horen nog van ons!!!
groeten uit Tel Aviv!
Toch wel lekker om rond half 11 nog aan het strand een dinertje te nuttigen.
De reis duurde nogal lang.
Op schiphol hadden we ook echt wel 3 uur nodig. We werden in een rij gezet en vervolgens vervoerd naar een afgezete area bewaakt door jonge mannen met geweertjes.
We werden vervolgens geinterviewd. Wie waren, waar gingen we heen, waarom gingen we er heen, hoelang gingen we, met wie, hadden we vrienden, hebben we brieven bij ons, hoe heet je opa en wie heeft er betaald?
Bij kim werden de stempels van ons reisje naar Syrie ontdekt.
Zij werd extra ondervraagd.
Of ze tijdens de quiz de juiste antwoorden gaf werd gecontroleerd bij de rest van de fam.
We mochten dan eindelijk door.
Naar de gate, waar we gelukkig op tijd waren.
Daar werden we opnieuw gecheckt.
Zelfs Mirjam werd gefoullieerd.
Zo dachten we eindelijk zonder zorgen richting Israel te kunnen.
De vlucht was heerlijk rustig. De lucht van iemand die ernstig aan de diarree was zit nog in mirjam haar neus.
Aangekomen in Tel Aviv begon pas het echte verhaal.
Hans kon gewoon doorlopen, Mirjam werd ondervraagd en bij Tom kwamen ze de Syrische stempels niet tegen, voorlopig dan.
Je voelt hem al aankomen. Kim werd aangehouden. Ze had een Syrische stempel in haar paspoort.
Ze moest mee met een vrouw om extra gecontroleerd te worden.
Die extra controle duurde ongeveer een uur.
Ondertussen had ze Tom er ook nog even bij gelapt zodat hij ook nog een extra interview mocht afgeven.
De vragen waren zeer gevarieerd. Ze vroegen naar ons werk, hoelang we elkaar al kende, waar we wonen, wat ons telefoon nummer is, etc. etc.
Uiteindelijk werden we gered door de gids.
De vrouw die ons interviewde werd ook wel lichtelijk geirriteerd omdat ze lange namen als 's-Gravenzande, westland energie services en Hofstede praktijkschool moest gaan opschrijven in het hebreeuws... het zag er trouwens best grappig uit :)
Het duurde dus even maar we zijn er. We gaan zo de planning maken voor aankomende week en jullie kunnen alles beleven! Wat wil je nog meer!
Slaap lekker en jullie horen nog van ons!!!
groeten uit Tel Aviv!
-
20 Oktober 2008 - 05:51
Mams En Paps:
Wat een belevenis.Het is niet te hopen dat ze op de terugreis ook zo moeilijk doen.Dikke kus mams en paps -
20 Oktober 2008 - 06:44
Lenn:
Haha, wat een verhalen nu al! Lekker begin van je vakantie als je al moeizaam het land inkomt!
Ben benieuwd wat jullie verder allemaal mee gaan maken. Ik ga maar verder met m'n onderzoek, terwijl jullie lekker relaxen op vakantie! :)
Enjoy it! -
20 Oktober 2008 - 09:31
Tiny:
Allemachtig wat een soesa! Maar jullie zijn nu ter plekke. Fijn dat het uiteindelijk is gelukt. Ga maar lekker genieten. Dikke kuws!!! -
20 Oktober 2008 - 11:40
Jazzy:
spannendddd!
nu lekker genieten, ben benieuwd :)
x! -
20 Oktober 2008 - 17:58
Marijn:
Owhh heerlijk die controles!! Heel veel plezier nog!! (je hebt toch wel gezegd tijdens de interviews dat je vrienden hebt die naar India en Jordanië zijn gegaan?? Dat maakt het misschien extra spannend.. :)
hehe... kusje! -
20 Oktober 2008 - 18:17
Louise:
Jeetje zeg, wat een gedoe.. Hele fijne vakantie, ben benieuwd naar het volgende verhaal!!
Liefss -
20 Oktober 2008 - 20:41
Opa En Oma:
Heb vandaag (maandag) pas nu eerste bericht ontdekt. Wat een toestand zeg! Maar jullie hebben het overleefd. Zie verder reactie op vandaag. Groetjes! -
21 Oktober 2008 - 07:38
T. Veer / O Jan:
Bedankt, 't leest als een spannend verhaal. Verbaas je nergens over, jaren terug was dit ook al zo. Veel drinken en vooral zout gebruiken, zeker op Massada. Geniet ervan, die tijd komt niet meer terug. Hier giet het verschrikkelijk. Vandaag niet naar Tiny: waarschuwing ANWB: 550(!)KM file. Ze houdt het te goed. Dag beste mensen!@
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
