Flor die kan ja
Blijf op de hoogte en volg Kim en Tom
19 Juli 2015 | Nicaragua, León
Hola!
De jetlag is over, we kunnen niet meer zonder de hitte en zijn gewend aan het idiote rijgedrag van de Nicaraguanen. Kortom het wordt tijd voor de eerste update.
Wat moeten we over de eerste 8 weken vertellen, ze gingen in ieder geval snel voorbij.
De eerste 2 dagen was het vooral acclimatiseren in Managua. De hoofdstad die vele mensen overslaan. Wij snappen wel aardig waarom ze dat doen.
De eerste dag stonden we vlak na het ontbijt bij de Canopy Tour.
Het ontbijt was overigens goddelijk en goed voor de jetlag. We kregen om 8 uur 's morgens, omgerekend 16.00 uur NL tijd, een ontbijtje met ei, worstjes, aardappelkrokantjes, een bonen en rijst mix, tortilla's, fruit en een droge boterham.
Een behoorlijk maaltijd die we vrij eenvoudig binnen hadden. Voordeel is dat je vervolgens even niet wil eten.
Goed, we waren bij de Canpoy, een zipline die over een krater was getrokken.
Binnen no time gingen we met 50 km/h tussen de bomen door met als uitzicht het kratermeer. Eerst nog normaal maar uiteindelijk in de superman houding. Head first en vliegen maar. Waarschijnlijk vonden de heren die achter ons hangen het een stuk fijner, met name die achter Kim.
Tot zover de hoogtepunten van Managua, of het moet de enorme Chavez tekening zijn die midden op de rotonde stond. We hadden even het idee dat we in het verkeerde land zaten.
De auto was inmiddels afgeleverd en wij konden op weg naar de stad waar we op dit moment zitten : León.
Een aardig leuk ritje, waar je op de snelweg wel even moet opletten hoe het er allemaal aan toe gaat en wie precies voorrang heeft.
Heb je nou voorrang als je een fietser inhaalt terwijl die een paard en wagen inhaalt of heeft van de andere kant de vrachtwagenvoorrang die een motor inhaalt terwijl aan de kant van de weg een bus mensen in en uit aan het laden is?
Wij wisten het antwoord niet en besloten onze handen voor onze ogen te doen en wel te zien waar we zouden eindigen.
We hebben in ieder geval León gehaald, in de wetenschap dat we geen verkeersregels kunnen overtreden aangezien deze er niet zijn.
León is totaal anders dan Managua en precies wat we hadden verwacht van een Midden Amerikaanse stad(dorp).
De straten zijn in blokken verdeeld en het was dan ook makkelijk om ons hotel te vinden. Het adres: 2 1/2 blok van de kathedraal.
Makkelijk te vinden dus, de kathedraal die overigens volledig in de steigers staat. Ze zijn 'm opnieuw aan het schilderen, wat ook hard nodig was. Hij blijkt origineel namelijk wit te zijn en niet zwart!
Iets wat nog wel kan bij de kathedraal is erop klimmen. Iets wat wij dan ook gedaan hebben.
Vanaf, waarschijnlijk het hoogste gebouw van de stad is het een prachtig uitzicht op de omgeving. Je ziet de andere kerken boven de huisjes uit komen en aan de andere kant zie je de vulkanen naast elkaar over de stad uitkijken.
Vanaf één van die vulkanen vlogen we met ongeveer 69 km/h vandaag af.
De Cerra Negro was relatief makkelijk te beklimmen, zeker met de sportlijven die wij hebben. Hoe hoger we kwamen, hoe meer wind er stond en dat zorgde ervoor dat we van de 38 graden (gevoelstemp 49) niets meer merkten.
Na een goed uur klimmen hadden we een prachtig overzicht over de krater, waar hier en daar wolkjes zwavel uit kwamen.
We waren nog even op zoek naar madame Mikmak maar we konden haar helaas niet vinden. Met een overall aan gingen we op de boarden zitten die ons binnen een minuut beneden aan de vulkaan neerzetten. Het grind zat werkelijkwaar overal en we hebben wel even nodig gehad om alles schoon te maken.
Iets wat overigens niet echt nodig is in de stad, heel schoon word je er niet van en dat is eigenlijk heerlijk.
Dan even iets heel anders, de trots van menig Nicaraguaan: Flor de Caña.
DE rum van het land en de beste van de wereld, volgens de mensen bij de fabriek waar we ook geweest zijn. We werden met een golfkarretje rondgereden en mochten ook even proeven aan het goedje. Met recht goddelijk te noemen.
Ze vinden het de kunst om ervoor te zorgen dat er totaal geen suiker en toegevoegde producten in zitten. Het moet puur zijn. Iets wat ze testen door het uit te smeren over je handen. Er gebeurt dan niets, alsof je je handen wast met water.
We zijn deze eerste 8 weken, want zo voelt het, geëindigd met een kerkentourtje door León.
Deze werd overigens verstoord door trommelende kindertjes in een veredelde brassband. Deze liep door de stad heen om de dag van de revolutie te vieren. Een dag eerder dan in de hoofdstad, want in León begon alles! In León begon de revolutie! viva la revolution!!
De jetlag is over, we kunnen niet meer zonder de hitte en zijn gewend aan het idiote rijgedrag van de Nicaraguanen. Kortom het wordt tijd voor de eerste update.
Wat moeten we over de eerste 8 weken vertellen, ze gingen in ieder geval snel voorbij.
De eerste 2 dagen was het vooral acclimatiseren in Managua. De hoofdstad die vele mensen overslaan. Wij snappen wel aardig waarom ze dat doen.
De eerste dag stonden we vlak na het ontbijt bij de Canopy Tour.
Het ontbijt was overigens goddelijk en goed voor de jetlag. We kregen om 8 uur 's morgens, omgerekend 16.00 uur NL tijd, een ontbijtje met ei, worstjes, aardappelkrokantjes, een bonen en rijst mix, tortilla's, fruit en een droge boterham.
Een behoorlijk maaltijd die we vrij eenvoudig binnen hadden. Voordeel is dat je vervolgens even niet wil eten.
Goed, we waren bij de Canpoy, een zipline die over een krater was getrokken.
Binnen no time gingen we met 50 km/h tussen de bomen door met als uitzicht het kratermeer. Eerst nog normaal maar uiteindelijk in de superman houding. Head first en vliegen maar. Waarschijnlijk vonden de heren die achter ons hangen het een stuk fijner, met name die achter Kim.
Tot zover de hoogtepunten van Managua, of het moet de enorme Chavez tekening zijn die midden op de rotonde stond. We hadden even het idee dat we in het verkeerde land zaten.
De auto was inmiddels afgeleverd en wij konden op weg naar de stad waar we op dit moment zitten : León.
Een aardig leuk ritje, waar je op de snelweg wel even moet opletten hoe het er allemaal aan toe gaat en wie precies voorrang heeft.
Heb je nou voorrang als je een fietser inhaalt terwijl die een paard en wagen inhaalt of heeft van de andere kant de vrachtwagenvoorrang die een motor inhaalt terwijl aan de kant van de weg een bus mensen in en uit aan het laden is?
Wij wisten het antwoord niet en besloten onze handen voor onze ogen te doen en wel te zien waar we zouden eindigen.
We hebben in ieder geval León gehaald, in de wetenschap dat we geen verkeersregels kunnen overtreden aangezien deze er niet zijn.
León is totaal anders dan Managua en precies wat we hadden verwacht van een Midden Amerikaanse stad(dorp).
De straten zijn in blokken verdeeld en het was dan ook makkelijk om ons hotel te vinden. Het adres: 2 1/2 blok van de kathedraal.
Makkelijk te vinden dus, de kathedraal die overigens volledig in de steigers staat. Ze zijn 'm opnieuw aan het schilderen, wat ook hard nodig was. Hij blijkt origineel namelijk wit te zijn en niet zwart!
Iets wat nog wel kan bij de kathedraal is erop klimmen. Iets wat wij dan ook gedaan hebben.
Vanaf, waarschijnlijk het hoogste gebouw van de stad is het een prachtig uitzicht op de omgeving. Je ziet de andere kerken boven de huisjes uit komen en aan de andere kant zie je de vulkanen naast elkaar over de stad uitkijken.
Vanaf één van die vulkanen vlogen we met ongeveer 69 km/h vandaag af.
De Cerra Negro was relatief makkelijk te beklimmen, zeker met de sportlijven die wij hebben. Hoe hoger we kwamen, hoe meer wind er stond en dat zorgde ervoor dat we van de 38 graden (gevoelstemp 49) niets meer merkten.
Na een goed uur klimmen hadden we een prachtig overzicht over de krater, waar hier en daar wolkjes zwavel uit kwamen.
We waren nog even op zoek naar madame Mikmak maar we konden haar helaas niet vinden. Met een overall aan gingen we op de boarden zitten die ons binnen een minuut beneden aan de vulkaan neerzetten. Het grind zat werkelijkwaar overal en we hebben wel even nodig gehad om alles schoon te maken.
Iets wat overigens niet echt nodig is in de stad, heel schoon word je er niet van en dat is eigenlijk heerlijk.
Dan even iets heel anders, de trots van menig Nicaraguaan: Flor de Caña.
DE rum van het land en de beste van de wereld, volgens de mensen bij de fabriek waar we ook geweest zijn. We werden met een golfkarretje rondgereden en mochten ook even proeven aan het goedje. Met recht goddelijk te noemen.
Ze vinden het de kunst om ervoor te zorgen dat er totaal geen suiker en toegevoegde producten in zitten. Het moet puur zijn. Iets wat ze testen door het uit te smeren over je handen. Er gebeurt dan niets, alsof je je handen wast met water.
We zijn deze eerste 8 weken, want zo voelt het, geëindigd met een kerkentourtje door León.
Deze werd overigens verstoord door trommelende kindertjes in een veredelde brassband. Deze liep door de stad heen om de dag van de revolutie te vieren. Een dag eerder dan in de hoofdstad, want in León begon alles! In León begon de revolutie! viva la revolution!!
-
20 Juli 2015 - 06:45
Mamsie:
Gezellig verslag!!! Fijn dat het zo naar jullie zin is.....en niet voor niets aan het cross fitten thuis...heb je nu profijt van. Leuke filmpjes ook, vind het zo leuk om zo lekker mee te genieten, voel gelukkig de hitte niet .have fun nog...dikke kus mamsie
-
20 Juli 2015 - 08:32
Mirjam:
Geweldig wat jullie allemaal al hebben beleefd. Filmpje van e afdaling zag er inderdaad 'interessant' uit! En je hebt nog heeeel veel dagen voor de boeg! Dikke kus. -
20 Juli 2015 - 09:46
Jeroen:
Superleuk om te lezen! Ennuh je mag mij ook wel het filmpje sturen van de afdaling hoor :-) -
20 Juli 2015 - 11:20
Paulus:
Klinkt alsof jullie er geen reet aan vinden daarzo -
20 Juli 2015 - 14:34
Marloes:
Klinkt allemaal fantastisch en bekend! Ga vooral door met genieten. Hoe gaat het met je espanol? Voor mij is het grote aftellen (en de stress) nu ook begonnen. Hasta luego! -
23 Juli 2015 - 23:13
Franny:
Heerlijk om te lezen! Enjoy! Xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
