Imam 12

Na de dag van gister, waar we veel gezien hebben, blijkt er niet zoveel grootst meer over om te bekijken.
Er staat echter nog wel één ding op het programma dat we moeten zien vandaag: de Jameh Moskee.

Dat betekend een flinke wandeling, het grootste gedeelte door de bazar waar het heel gezellig is.
Vandaag wordt de verjaardag van de 12e imam gevierd. De imam waar van de hoop is dat hij ooit nog zal terugkeren op aarde. Iets waar de Iraniers heilig in geloven. Zo erg zelfs dat president Ahmedinijad een spoor heeft laten aanlegen zodat de Imam gelijk vanuit Massadah naar Teheran kan komen.
De Imam zou komen op het moment dat er totale chaos is in de wereld.

Overal worden je dingen aangeboden, van thee tot koekjes en ijsje.
Eenmaal uit de bazar, waar de motoren doorheen rijden, iets wat heel irritant is, komen we in het wat armere gedeelte van de stad.
Het is hier ook een stuk smeriger.
We lopen langs de kippenmarkt naar de moskee.

De moskee is al 800 jaar oud en dat is ook te zien.
Het is weer is wat anders dan al die blauwe tegeltjes.

We brengen een uur door in de moskee voordat we weer terug gaan richting het grote plein.
Hier wordt alles klaar gezet voor het feest van vanavond terwijl wij gaan shoppen voor souvenirtjes.

Rond 1 uur zijn we op het grote plein voor het oproep tot gebed.
Iets wat behoorlijk indrukwekkend is. De oproep in combinatie met het plein geeft een overduidelijk kippenvel moment.

Hierna gaan we weer even buurten bij Hoessein.
Een kopje thee en een meloen verder gaan we richting het hotel voor de inmiddels gebruikelijke siësta.

Rond 6e gaan we de stad in. Het is inmiddels behoorlijk druk geworden.
Vooral de motoren zorgen voor een wat vervelende sfeer.

Op het grote plein gaan we een kop thee drinken op het balkonnetje, zodat we een leuk uitzicht hebben op het plein waar langzaam de zon weer onder gaat en wij kunnen genieten van onze omgeving.

We gaan vervolgens de drukte in op zoek naar een restaurant.
In de grote straten worden de mensen steeds vervelender.
Dit zijn vooral de mensen uit de omgeving van Esfahan horen we later.
Dit zijn de boeren die niet gewend zijn aan de stad en zich gedragen als “dieren” zoals ze het hier noemen.

We eindigen in een chique restaurant waar hele familie in driedelige pakken zitten.
We verwachten na het heerlijke eten wel een aardige rekening. Dit blijkt ook zo, we moeten wel 6 euro per persoon betalen. Het is bizar.
We besluiten terug te wandelen naar het hotel om daar nog even met de portier te praten en dan te gaan slapen.