Holy city, desert and black
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Kim en Tom
26 Juli 2009 | Iran, Kāshān
Half 7 zitten we aan het ontbijt in Sanandaj.
Er staat een lange reis, zo niet de langste reis, van onze vakantie te wachten.
We verlaten Koerdistan voor midden Iran.
Bovendien gaan we naar de plaats van de Ayatollahs: Qom.
Het duurt even voordat we de bergen uit zijn en zien gelijk de droge vlaktes met hier en daar groen van de boeren die zich een irrigatie systeem kunnen veroorloven.
Rond 2e lunchen we langs de snelweg. Het lijkt een beetje op een stop langs de Franse snelweg.
Na veel slapen, boeken lezen en muziek luisteren komen we rond 4e Qom binnen. Volgens vele de religieuze hoofdstad van Iran, maar niet de belangrijkste.
Opeens slaat de stress toe bij Nariman.
Hij is aan het ijsberen door de bus heen om ervoor te zorgen dat alle dames hun hoofddoekjes wel perfect ophebben. Bij de meeste heeft hij nog wat commentaar om hij haar ziet, maar bij Kim niet. Ze wordt al bijna een prof!
Als we een weg inslaan zien we de gouden koepel van de Hazrat-e Masumeh voor ons. Dit is behoorlijk indrukwekkend.
Eenmaal gestopt moeten we allemaal in de bus blijven wachten want de dames krijgen een chador om.
De meeste weten zich geen raad hiermee, maar Kim heeft hem binnen no time door en loopt als een ware moslima rond. Het is goed opletten anders raakt ze zoek in de menigte!
Aan de poort van het heiligdom blijkt dat we een snelle ronde moeten maken en er mogen geen foto’s worden genomen.
Nariman zegt duidelijk dat het ook echt niet mag, want ons “begeleider” is al wat chagrijnig.
Eenmaal binnen komen ogen je te kort. Echt alles is prachtig.
Als we stoppen bij het graf van Fatemeh, de zus van Imam Reza, damt onze begeleider een beetje in. Een fototje moet wel kunnen.
Echt goed kunnen we het graf niet zien, we staan achter glas ver er vandaan.
We vervolgen onze rondleiding in hoog tempo van het ene naar het andere gedeelte, al druk foto’s makend. Nu maakt dit ook niet zoveel meer uit.
Als we druk foto’s staan te maken van de goude koepel, moeten we met z’n alle een kamer in waar we tot onze grote verbazing oog in oog staan met een mullah.
Het lijkt wel alsof je als klein jongetje bij de directeur moet komen, een beetje angstig maar wel spannend.
De mullah blijkt perfect Engels te praten en houdt een verhaaltje over de sjitische tak van de islam en over de stad Qom.
De mullah blijkt les te geven op de universiteit van Qom, maakt grapjes en poseert voor de foto’s die gemaakt worden.
Het bezoek aan Qom wordt ineens luchtiger.
We gaan in een iets lager tempo door de laatste twee stukken heen en worden dan vriendelijk weer buiten gezet, terwijl we nog wel worden gevolgd om te kijken of we ook echt weggaan.
In de bus moet iedereen even bijkomen als we richting Kashan rijden.
Rond 8e komen we aan in de wat conservatievere stad waar het benauwend warm is.
We eten wat in een speciaal buffet wat voor ons gemaakt is en gaan dat slapen, dromen over Qom.
Er staat een lange reis, zo niet de langste reis, van onze vakantie te wachten.
We verlaten Koerdistan voor midden Iran.
Bovendien gaan we naar de plaats van de Ayatollahs: Qom.
Het duurt even voordat we de bergen uit zijn en zien gelijk de droge vlaktes met hier en daar groen van de boeren die zich een irrigatie systeem kunnen veroorloven.
Rond 2e lunchen we langs de snelweg. Het lijkt een beetje op een stop langs de Franse snelweg.
Na veel slapen, boeken lezen en muziek luisteren komen we rond 4e Qom binnen. Volgens vele de religieuze hoofdstad van Iran, maar niet de belangrijkste.
Opeens slaat de stress toe bij Nariman.
Hij is aan het ijsberen door de bus heen om ervoor te zorgen dat alle dames hun hoofddoekjes wel perfect ophebben. Bij de meeste heeft hij nog wat commentaar om hij haar ziet, maar bij Kim niet. Ze wordt al bijna een prof!
Als we een weg inslaan zien we de gouden koepel van de Hazrat-e Masumeh voor ons. Dit is behoorlijk indrukwekkend.
Eenmaal gestopt moeten we allemaal in de bus blijven wachten want de dames krijgen een chador om.
De meeste weten zich geen raad hiermee, maar Kim heeft hem binnen no time door en loopt als een ware moslima rond. Het is goed opletten anders raakt ze zoek in de menigte!
Aan de poort van het heiligdom blijkt dat we een snelle ronde moeten maken en er mogen geen foto’s worden genomen.
Nariman zegt duidelijk dat het ook echt niet mag, want ons “begeleider” is al wat chagrijnig.
Eenmaal binnen komen ogen je te kort. Echt alles is prachtig.
Als we stoppen bij het graf van Fatemeh, de zus van Imam Reza, damt onze begeleider een beetje in. Een fototje moet wel kunnen.
Echt goed kunnen we het graf niet zien, we staan achter glas ver er vandaan.
We vervolgen onze rondleiding in hoog tempo van het ene naar het andere gedeelte, al druk foto’s makend. Nu maakt dit ook niet zoveel meer uit.
Als we druk foto’s staan te maken van de goude koepel, moeten we met z’n alle een kamer in waar we tot onze grote verbazing oog in oog staan met een mullah.
Het lijkt wel alsof je als klein jongetje bij de directeur moet komen, een beetje angstig maar wel spannend.
De mullah blijkt perfect Engels te praten en houdt een verhaaltje over de sjitische tak van de islam en over de stad Qom.
De mullah blijkt les te geven op de universiteit van Qom, maakt grapjes en poseert voor de foto’s die gemaakt worden.
Het bezoek aan Qom wordt ineens luchtiger.
We gaan in een iets lager tempo door de laatste twee stukken heen en worden dan vriendelijk weer buiten gezet, terwijl we nog wel worden gevolgd om te kijken of we ook echt weggaan.
In de bus moet iedereen even bijkomen als we richting Kashan rijden.
Rond 8e komen we aan in de wat conservatievere stad waar het benauwend warm is.
We eten wat in een speciaal buffet wat voor ons gemaakt is en gaan dat slapen, dromen over Qom.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
